Potrzeba utrzymania odpowiednich warunków higieny nie ograniczała się tylko do kąpieli w ciepłej wodzie. W przeszłości producenci piecyków łazienkowych zadbali również o szeroką gamę urządzeń, w których woda podgrzewana przez płomienie gazowe służyła m.in. do zaparzania herbaty lub sterylizacji przyborów lekarskich. Ten piecyk Junkersa to mały aparat tzw. zbiornikowy, w którym określona ilość wody była podgrzewana najpierw do wysokiej temperatury, a następnie utrzymywana w temperaturze 65 stopni Celsjusza. To rozwiązanie najlepiej sprawdzało się tam, gdzie woda zużywana była jednorazowo w małych ilościach (fryzjer, szpital, gabinet lekarski). Regulacja temperatury odbywa się przez specjalne naczynko – płaskie, okrągłe, podobne do oliwiarki, napełnione odpowiednim płynem (eter lub alkohol). Wspomniane naczynko instalowane było z tyłu urządzenia. Płyn znajdujący się w naczynku pod wpływem podnoszącej się temperatury zaczyna wrzeć, a powstająca para wywiera ciśnienie na membranę, która zamyka wentyl gazowy. Po zużyciu części ciepłej wody i wpuszczeniu wody zimnej, element regulacyjny oziębia się, a prężność pary (np. alkoholu) maleje, pozwalając zwiększyć płomień gazu, co powoduje ponowne podgrzanie wody do żądanej temperatury.