Działanie tej lokomotywy pokazuje, jak rygorystyczne warunki bezpieczeństwa musiały być zapewnione podczas pracy w gazowni.

Ten pojazd był napędzany parą wodną, pochodzącą z wrzącej wody, jednak w przeciwieństwie do innych lokomotyw nie posiadał własnego paleniska. Lokomotywa numer 4676 woziła węgiel potrzebny do produkcji gazu świetlnego w gazowni miejskiej w Tarnogaju we Wrocławiu. By uniknąć zagrożenia wybuchem gazu zgromadzonego w zbiornikach, zasilano ją parą z zewnętrznego kotła. Jedno „tankowanie” pary umożliwiało przejazd około 500 metrów.

Lokomotywa numer 4676 była jedną z ostatnich wyprodukowanych w Chemnitz i została dostarczona do Szczecińskiej Fabryki Wyrobów Szamotowych (Stettiner Chamottefabrik A.G.), skąd następnie trafiła do gazowni w Tarnogaju. Ostatnia wyprodukowana lokomotywa nosiła numer 4699.